Het ontwikkelen van een NTI is in de meeste gevallen een kostbaar en moeizaam proces. Het ontwikkelen van een systeem dat alle aspecten van het voeren van een dialoog in natuurlijke taal goed beheerst, en dat gebruik maakt van de technieken die hiervoor zijn besproken kost zeker vele manjaren. Bovendien zijn garanties voor succes moeijlijk te geven.
Om dit probleem op te lossen wordt in veel projecten de nadruk gelegd op het feit dat men niet een NTI voor één bepaalde applicatie ontwikkeld, maar een algemeen systeem voor het voeren van dialogen in natuurlijke taal. In het ideale geval kan dit systeem gebruikt en hergebruikt worden als interface voor verschillende applicaties. Het aanpassen van een NTI voor een nieuwe applicatie vereist in dit geval voornamelijk een investering in het aanpassen van de taalmodule aan het domein van de applicatie en in het aanpassen van de module die verantwoordelijk is voor de communicatie tussen de NTI en de eigenlijke applicatie.
Daarnaast zijn veel NTI's een compromis tussen datgene wat idealiter vereist wordt van een NTI en datgene wat practisch haalbaar is. Sommige systemen hebben bijvoorbeeld geen of een zeer beperkt besef van context en dialoog, en interpreteren iedere vraag dus apart.
Daarnaast is de syntaxis van sommige systemen erg beperkt. Dit betekent dat een gebruiker alleen de meest eenvoudige en voor de hand liggende zinsconstructies kan gebruiken. Een nadeel van deze aanpak is dat de gebruiker soms eerst moet leren welke zinnen wel en niet geaccepteerd worden. Een belangrijk voordeel van NTI's, namelijk dat ze door gebruikers zonder speciale voorkennis toegankelijk zijn, gaat dan verloren.
Veel systemen vermijden ook het volledig syntactisch en semantisch analyseren van de input van de gebruiker, en volstaan met een ruwe analyse van de input, waarbij vooral gelet wordt op zogenaamde keywords die belangrijk zijn voor de applicatie. De vraag wanneer gaat er een trein van Groningen naar Zwolle bevat bijvoorbeeld de keywords van en naar. De stations die hierna volgen zijn ongetwijfeld de vertrek- en aankomststations die de gebruiker in gedachten heeft. Door alleen deze informatie uit een vraag van de gebruiker te destilleren kan het systeem achterhalen waarnaar ongeveer gevraagd wordt. Soms volstaat dit voor het geven van het juiste antwoord. Het voordeel van deze aanpak is dat de gebruiker veel vrijheid heeft bij het formuleren van een vraag. Het nadeel is dat veel van de informatie in de input verloren gaat. Het voeren van langere dialogen, waarbij het systeem gebruik maakt van contextuele informatie, is met behulp van deze techniek dan ook erg moeilijk.