Slavic Languages and Cultures Department, University of Groningen
Listen to the Slavic languages

Winnie-the-Pooh
, page two  
 Bulgarian and Dutch

listen to the Bulgarian text

Back to language choice
Back to choice of Bulgarian texts
Switch to Bulgarian and Russian
Switch to Bulgarian and English

To previous page


1       – Здрасти, Заю! Ти ли си?
1       'Hallo, Konijn! Ben je daar?'
2       – Не – каза Заю с променен глас.
2       'Nee,' zei Konijn, maar nu met een heel andere stem.
3       – Не е ли това гласът на Заю?
3       'Maar dat is toch Konijn z'n stem?'
4       – Не мисля! – каза Заю.
4       'Ik dacht van niet,' zei Konijn,
5       – Не би трябвало да бъде!
5       'want dat was niet de bedoeling.'
6       – О! – извика Пух.
6       'Oo,' zei Poeh.
7       Той пак измъкна главата си от дупката, помисли малко,
7       Hij trok zijn kop weer terug uit het gat en dacht nog eens diep na
8       после отново я пъхна в дупката и каза:
8       en toen dook hij weer terug in het gat en zei:
9       – Добре, но бъди така добър и ми кажи къде е Заю?
9       'Zeg, kunt u mij ook zeggen waar Konijn is?'
10      – Той отиде да види своя приятел Мечо Пух, който му е голям приятел.
10     'O, die is op bezoek bij Poeh, de Beer, een grote vriend van hem.'

11      – Но това съм Аз! – каза Пух много изненадан.
11      'Bij mij? Maar dat ben ik!' zei Poeh verbaasd.
12      – Кой Аз?!
12      'Welke ik?'
13      – Пух, мечето!
13      'Ik. Poeh!'
14      – Сигурен ли си? – извика Заю още по-учуден.
14      'Weet je het zeker?' vroeg Konijn, nog meer verbaasd dan Poeh.
15      – Съвсем! Съвсем сигурен! – каза Пух.
15      'Jazeker. Heel zeker,' zei Poeh.
16      – А, добре! Тогава заповядай вътре!
16      'Oo. Nou, kom dan maar binnen.'
17      Пух се провира, провира през дупката и най-после влезе.
17      Poeh wrong en wrong en wrong zich door het gat tot hij eindelijk binnen was.
18      – Вярно! – каза Заю, като го разгледа от главата до петите.
18      'Ja je had gelijk!' zei Konijn, die hem van top tot teen bekeek.
19      – Наистина си ти!
19      'Je bent het.
20      Радвам се, че те виждам!
20      Blij je te zien.'
21      – Ти кой помисли, че съм?
21      'Wie dacht jij dan dat het was?'
22      – Не бях сигурен.
22      'Ja dat wist ik juist niet.
23      Знаеш какво е в Гората.
23      En je weet hoe het is hier in het Woud.
24      Не бива да пускаш всекиго в къщата си.
24      Je kan maar niet iedereen in je huis binnenlaten.
25      Трябва да се внимава!
25      Je moet een beetje voorzichtig zijn.
26      Какво ще кажеш, нещичко за похапване?
26      Wat zou je zeggen van een hapje van het een of ander?'
27      Пух много обичаше да похапва нещо към 11 часа сутрин
27      's Morgens om een uur of elf had Poeh altijd trek in een hapje van het een of ander
28      и много се зарадва, като видя, че Заю започна да нарежда паници и чаши.
28      en hij zag met genoegen hoe Konijn bordjes en bekers klaarzette.
29      А когато Заю го попита:
29      En toen Konijn vroeg:
30      „Мед или кондензирано мляко с хляб?“.
30      'Wat wil je op brood? Honing of melk uit een blikje?'
31      Пух толкова се развълнува, че извика:
31      werd hij er helemaal opgewonden van en zei:
32      „И двете!“ Ала се уплаши да не го помислят за лаком и добави:
32      'Allebei' en toen, om niet al te gulzig te lijken, zei hij er vlug achteraan:
33      „Но не се тревожи и за хляб, моля ти се!“
33      'Maar brood hoeft niet, hoor!'
34      И дълго след това не продума...
34      Daarna zei hij een hele poos niets...
35      Най-сетне, мляскайки с лепкав език, той стана, раздруса любезно лапата на Заю и каза, че трябва да си върви.
35      Toen stond hij eindelijk op, bromde zijn liedje met een kleverige stem, drukte Konijn hartelijk de poot en zei dat hij er weer eens vandoor moest.
36      – Трябва ли? – запита Заю учтиво.
36      'Nu al?' vroeg Konijn beleefd.
37      – Е, добре – каза Пух, – бих могъл да остана още малко, ако има... ако... ти –
37      'Ach,' zei Poeh, 'ik zou natuurlijk nog wel even kunnen blijven als er... als je...'
38      говореше той, като усърдно гледаше към долапа..
38      zijn ogen gingen in de richting van de keukenkast.
39      – Фактически аз трябва да излизам вече – каза Заю.
39      'Ja, eerlijk gezegd,' zei Konijn, 'moet ik er zelf ook meteen vandoor.'
40      – Добре. Тръгвам тогава. Довиждане.
40      'O, nou, dan ga ik maar. Tot ziens.'
41      – Довиждане, щом не искаш повече да ядеш!
41      'Ook tot ziens, als je echt niets meer lust.'
42      – Има ли още нещо? – попита бързо Пух.
42      'Is er dan nog wat?' vroeg Poeh vlug.
43      Заю надникна в паниците и каза:
43      Konijn keek eens onder de deksels en zei:
44      – Е, не. Свършило се е всичко.
44      'Nee, niks meer.'
 
The Bulgarian text was read by Elka Agoston-Nikolova
and recorded by Peter Houtzagers


To next page

Peter Houtzagers. Last Modified: February 20, 2019