Veel tekstverwerkers zijn voorzien van de mogelijkheid om een tekst te controleren op spelfouten. De meeste tekstverwerkers maken gebruik van een programma dat ieder woord in de tekst vergelijkt met een woordenlijst. Woorden in de tekst die niet in de woordenlijst voorkomen zijn potentiële spelfouten.
Deze methode kan zeer efficiënt zijn voor het opsporen van een
aantal veel voorkomende fouten. Typefouten zijn bijvoorbeeld
gemakkelijk te herkennen. Veel voorkomende typefouten zijn het
invoegen van een extra letter ( exctra, het te vaak herhalen van
een letter ( voorstellling), of het omwisselen van letters
( dergleijke). Deze fouten zijn gemakkelijk te herkennen omdat
het resultaat niet in een lijst met Nederlandse woorden zal voorkomen.
Ook spelfouten (in met name langere woorden) zijn eenvoudig te
herkennen. Beruchte gevallen zijn bijvoorbeeld onmiddelijk (moet
zijn onmiddellijk) en enigzins (moet zijn
enigszins). Ook spelfouten in exotische woorden (zoals
pyjama) zijn gemakkelijk te herkennen.
Eén van de nadelen van deze methode is dat ze werkt op basis van een woordenlijst. In de vorige sectie hebben we al opgemerkt dat het een illusie is te denken dat zo'n lijst ooit volledig kan zijn. Aan dit bezwaar wordt door de meeste programma's tegemoet gekomen doordat ze de mogelijkheid kennen woorden toe te voegen. Een gebruiker kan op die manier een woordenlijst naast de standaardlijst opbouwen die de woorden bevat die specifiek zijn voor zijn of haar teksten.