1      – Hej, Króliku, czy to czasem nie ty?

1       – Кролик, привет, это случайно не ты?

2      – Nie – powiedział Królik, tym razem już innym głosem.

2       – Нет, – сказал Кролик не своим голосом. – Да и откуда ему здесь быть.

3      – A czy to nie jest czasem głos Królika?

3       – А это разве не голос Кролика?

4      – Myślę, że nie – odparł Królik

4       – Не думаю, – ответил Кролик.

5  – w każdym razie nie powinno tak być.

5       [...]

6      – Aha – powiedział Puchatek.

6       – Да-а-а, – сказал Пух.

7  Znów wysunął łebek z nory, pomyślał trochę

7       Он вытащил голову, подумал еще чуть-чуть

8  i znów go wsunął z powrotem i powiedział:

8       и сунул ее обратно в нору.

9      – No dobrze, a może będziesz tak uprzejmy i powiesz mi, gdzie jest Królik.

9       – Извините пожалуйста, Вы не подскажете мне, где сейчас может быть Кролик?

10      – Poszedł odwiedzić swego przyjaciela Kubusia Puchatka, który jest jego wielkim przyjacielem.

10     – Кролик пошел проведать медведя Винни-Пуха, своего лучшего друга.

11      – Ale to właśnie Ja – odpowiedział Miś ogromnie zdziwiony.

11     – Так это же он пошел проведать меня! – поразился Пух.

12      – Co za Ja?

12      – Кого это "меня"?

13      – Kubuś Puchatek.

13      – Меня, медведя Пуха!

14      – Czy jesteś tego pewien? – zapytał Królik jeszcze bardziej zdziwiony.

14      – Вы уверены? – в свою очередь удивился Кролик.

15      – Najzupełniej pewien – odpowiedział Puchatek.

15      – Ну конечно, конечно, уверен!

16      – W takim razie proszę, wejdź.

16      – Ну тогда входите, пожалуйста.

17      Puchatek zaczął się przepychać z całych sił przez otwór nory, aż wreszcie wlazł do środka.

17      Нора была тесной, и Пуху пришлось изрядно потрудиться, чтобы пролезть в нее.

18      – Miałeś zupełną rację – powiedział Królik przypatrując mu się pilnie.

18      – Ты был абсолютно прав! – сказал Кролик, тщательно осмотрев медвежонка.

19  – To jesteś ty.

19      – Это ты.

20  Cieszę się, że cię widzę.

20     Очень приятно.

21      – A tyś myślał, że kto tam był?

21      – А ты думал, это кто? – спросил Винни-Пух.

22      – Widzisz, nie byłem zupełnie pewien.

22      – Всякие тут ходят...

23  Wiesz, jak to jest w Lesie.

23      В Лесу живем, сам понимаешь.

24  Nie można nikogo wpuszczać do domu.

24      Я не могу пускать в дом кого попало.

25  Trzeba być bardzo ostrożnym.

25      [...]

26  Ale co myślisz o tym, żeby przekąsić co nieco?

26      Потом Кролик спросил: – А не пора ли нам чуть-чуть чего-нибудь перекусить?

27      Puchatek lubił przekąsić swoje małe Conieco o jedenastej rano

27      Пух очень любил чуть-чуть чего-нибудь, особенно между завтраком и обедом, когда есть очень хочется.

28  i cieszył się bardzo widząc, jak Królik wydobywa z szafki garnuszki i talerze,

28      Поэтому он очень оживился, увидев, что Кролик достает чашки и тарелки.

29  i gdy Królik zapytał:

29      [...]

30  – Co wolisz, miód czy marmoladę do chleba?

30      – Ты будешь хлеб с медом или со сгущенкой?

31  – Puchatek był tak wzruszony, że powiedział:

31      [...]

32  – Jedno i drugie. – I zaraz potem, żeby nie wydać się żarłokiem, dodał:

32      – И с тем и с другим! – торопливо сказал медвежонок. И добавил, чтобы не показаться слишком жадным:

33  – Ale po co jeszcze chleb. Króliku? Nie rób sobie za wiele kłopotu.

33      – Только без хлеба, пожалуйста.

34  – I przez dłuższy czas potem nic nie mówił.

34      Потом ему было не до разговоров.

35  W końcu Puchatek zamruczał coś do siebie, wstał, uścisnął serdecznie łapkę Królika i powiedział, że już musi iść.

35      Наконец, урча что-то себе под нос тянучим-тянучим (наверное, от меда или сгущенки, или от того и другого вместе), голосом, Пух с чувством пожал Кролику лапу и сказал, что ему (очень жаль, но...) пора идти.

36      – Czy nie mógłbyś zostać jeszcze trochę? – zapytał Królik uprzejmie.

36      – Как, уже пора? – вежливо поинтересовался Кролик.

37      – Owszem – odparł Puchatek – mógłbym zostać jeszcze trochę, gdybyś... gdybyś... –

37      – Да. К сожалению, пора, – сказал Пух. – Хотя... хотя, конечно,.. я бы мог посидеть еще чуть-чуть, если это... если ты... – мялся Винни-Пух,

38   i spojrzał wymownie w stronę spiżarni.

38      пристально разглядывая буфет.

39      – Prawdę mówiąc – odezwał się Królik – to i ja miałem właśnie wyjść.

39      – По правде говоря, мне тоже нужно идти, – сказал Кролик.

40      – No, widzisz. Więc już idę. Do widzenia!

40      – Ну, тогда до свиданья. Я пошел, – попрощался Пух.

41      – Ano, trudno. Do widzenia! Jeśli na pewno już masz dosyć...

41      – Всего хорошего, если ты больше ничего не хочешь.

42      – A czy ty miałbyś jeszcze coś?...

42      – А есть что-нибудь еще?

43      Królik zdjął pokrywki z garnuszków, zajrzał do środka i powiedział:

44      – К сожалению, ничего не осталось, – сообщил Кролик,

44      – Nie, nic nie mam.

43      обследовав все свои баночки и кастрюльки.

Русский перевод С.Я. Максимишина