1      – Znao sam da tu nema – odgovorio je Pu klimajući glavom

1     'Dat dacht ik al,' zei Poeh en knikte met zijn kop.

2  – Dakle, zdravo! Moram da idem.

2     'Nou, tot ziens. Ik moet echt gaan.'

3      Počeo je da izlazi iz rupe.

3     Hij begon naar het gat toe te kruipen.

4  Vukao se prednjim šapama i gurao se zadnjim šapama, pa mu je nos uskoro provirio iz otvora rupe...

4     Met zijn voorpoten trok hij zichzelf vooruit en met zijn achterpoten zette hij zich af en even later stak hij zijn neus in de buitenlucht...

5  pa uši... pa prednje šape... pa ramena... pa...

5     toen zijn oren... toen zijn twee voorpoten ... en toen zijn schouders... en toen...

6      – U pomoć! – viknuo je Pu. – Biće bolje da se vratim. Ne mogu dalje.

6      'Lieve help,' zei Poeh, 'ik kan maar beter teruggaan.'

7      – Koješta! – dodao je odmah zatim. – Ipak moram da idem napred.

7      'Tsjonge,' zei Poeh, 'ik moet verder.'

8      – Ne mogu ni napred ni natrag! – dokonao je nekako zlovoljno.

8      'Maar ik kan niet voor- of achteruit,' zei Poeh,

9  – Koješta! ... U pomoć!

9      'tsjonge... Help!'

10      E, već je i Zekhop hteo da pođe u šetnju,

10     Konijn, die ook een ommetje wilde maken,

11  ali kako je prednji ulaz bio zakrčen, izišao je na zadnji. Obišao je okolo pred Pua i zagledao se u njega.

11     was ondertussen de achterdeur uitgegaan, omdat de voordeur door Poeh verstopt zat. Toen hij was omgelopen bleef hij naar Poeh staan kijken.

12      – Zdravo! Jesi li se zaglavio?

12     'Zit je vast?' vroeg hij.

13      – N-nisam – odgovorio je Pu, tobože nemarno.

13     'Eh... nee,' zei Poeh langs z'n neus weg,

14  – Samo se odmaram i razmišljam, i pevušim samom sebi.

14      'ik rust alleen een beetje uit, en ik denk zo eens wat en zing een liedje voor mezelf.'

15      – Daj, pruži mi šapu.

15     'Kom, geef me je poot.'

16      Medved Pu je pružio šapu, pa je Zekhop vukao, i vukao i vukao...

16     Poeh reikte hem een poot toe en Konijn trok en trok en trok...

17      – Joj! – viknuo je Pu. – To me boli!

17     'Au!' riep Poeh, 'je doet me pijn!

18      – U stvari, – rekao je Zekhop – ti si se sasvim zaglavio.

18     'Tja, weet je wat het is?' zei Konijn, 'je zit klem!'

19      – To je sve zato – rekao je Pu zlovoljno – što neki ne prave dosta velika ulazna vrata.

19     'Dat krijg je er nou van,' zei Poeh boos, 'als je voordeur niet groot genoeg is.'

20      – To je sve zato – odgovorio je Zekhop strogo – što neki jedu previše.

20     'Dat krijg je er nou van,' zei Konijn streng, 'als je te veel eet.

21  I maločas sam mislio tako,

21     Ik dacht daarnet al,' zei Konijn,'–

22  samo nisam hteo da kažem da jedan od nas dvojice jede previše, – rekao je Zekhop

22     alleen wou ik het niet hardop zeggen –,' zei Konijn, 'dat één van ons tweeën veel te veel at,' zei Konijn,

23  – a znao sam da ja nisam bio taj...

23     'en ik wist dat ík het niet was,' zei hij.

24  Da, da, idem po Kristofera Robina.

24     'Tja tja... ik zal Christoffer Robin maar gaan halen.'

25      Kristofer Robin je živeo na drugom kraju Šume,

25     Christoffer Robin woonde helemaal aan de andere kant van het Woud

26  pa kad je došao sa Zekhopom i ugledao prednji deo Pua,

26      en toen hij eindelijk met Konijn terugkwam en de voorste helft van Poeh uit het hol zag steken,

27  rekao je: „Ludi mali Medo!” tako nežno da se svima opet vratila nada.

27      zei hij: 'O, malle ouwe Beer!' maar hij zei het helemaal niet kwaad, zodat ze alle drie toch weer hoop kregen.

28      – Baš sam razmišljao, – rekao je Medved malko šmrčući – da Zekhop možda nikada više neće moći da se služi prednjim ulazom svoje kuće.

28      Poeh kuchte voorzichtig. 'Ik eh... ik zat er net aan te denken,' zei hij, 'dat Konijn zijn voordeur misschien nooit meer gebruiken kan.

29  A to bi mi bilo vrlo neprijatno.

29     En dat zou ik echt vreselijk vinden!'

30      – I meni – rekao je Zekhop.

30     'Ja, ik ook,' zei Konijn.

31      – Da se služi prednjim ulazom? – ponovio je Kristofer Robin.

31     'Zijn voordeur niet meer gebruiken?' zei Christoffer Robin,

32  – Dabogme da će moći da se služi prednjim ulazom.

32     'natuurlijk zal hij zijn voordeur weer gebruiken!'

33      – Fino – obradovao se Zekhop.

33     'Mooi zo,' zei Konijn.

34      – Ako ne možemo da te izvučemo napolje, Pu, možemo te ugurati natrag unutra.

34     'Als we je er niet uit kunnen trekken. Poeh, dan duwen we je terug.'

35      Zekhop je zamišljeno gladio brkove i primetio da

35     Konijn krabde nadenkend over zijn snorren en wees erop dat

36  će Pu, ako ga gurnu natrag, biti tamo gde je već bio

36     als Poeh teruggeduwd was, hij ook echt terug was,

37  i da, razume se, on nema ništa protiv toga da mu Pu bude gost,

37     en natuurlijk vond hij het altijd even fijn om Poeh te ontmoeten,

38  ali ipak zna se da neko živi na drveću, a neko pod zemljom, a

38     maar ja, de ene woont graag in bomen, de ander in een hol onder de grond en...

39      – Hoćeš da kažeš da nikada više ne bih izišao napolje? – upitao je Pu.

39     'Bedoel je dat ik er nooit meer uit kom?' vroeg Poeh.